Mirarei por ti
detrás das árbores
das que rodean a casa
buscareite onde te
agoches
agora e sempre
perdín o rastro
fico pasmada
aloucadamente te
procurei
sen saber onde
nesta confusión me tes
ben mirado, ben mirado
non sei para que
estou perdida
sen saber a onde ir
onte por ti mataría
e hoxe non sei
o que faría
ben pensado, ben pensado
sería mellor
non facer nada
deixar que o paxaro
dea sinal de terte
avistado
que te traia polos pelos
atado pola cintura
polos pés amarrado
como queira pero que
volvas
ao sentidiño
deste lugar illado
de seguro que agradeces
estar localizado
para sempre ao meu lado.
No hay comentarios:
Publicar un comentario