Funme de alí
caladamente
coma un paxaro
voando baixo
pouseime cando o perdín
de vista
naquel furado me metín
agocheime
escapeime
fuxín daquel lugar
incendiado
pasei a noite vixiante
non quería tropezar
escorrentar o medo
bulir para alimentar o xenio
que me saía pola alma
querer e non poder
marchar e non deixar
aquel burato
acubillo de tronada
e tempestade
ninguén me esperaba
ao outro lado
miseria
moral, espiritual e
física
pero miseria
coa que tropezas
sen querer
miseria humana
que choca nos
beizos
cando quero falar
pronunciar unha palabra
ofendida
unha miserable palabra
que voaba coma un
lóstrego
cheguei e dixeron
aparecida
coma se fora a primeira
vez que me viran
voando entre nubes
brancas
algodóns que me levaban
e
me traían
eu era para el a aparecida
vistes cousa igual?
