Todo volve

  

Vinte colocando alfombras

as flores dispostas

as veciñas ás portas

teus tíos nas xanelas

pasei sen ser vista

din que moceabas

coa pequena dos Vilar

eu miraba ás agachadas

non me vían

non me miraban

non me saudaban

por min non miraban

una nena andaba solta

dirían daquela

até que te vin

de fronte un día

fite a fite

casabas e mirábasme

marchabas pero volverías

con aquela lama nos pés

eu pisaba de pedra en pedra

ti querías imitarme

non sabías saltar aquel pantano

eu coñecía os segredos

do lugar

pero ti ías casar e casaches

roubáchesme o repouso infantil

non ía pasar por perdedora

sabelo ben agora

que me buscas coa mirada

que bebes no bar da esquina

que me mandas recados en secreto

e esperas a ver se aparezo

non sabía que aínda xogas

coas pedras de salvación

cando ves terra, area e folla

cada inverno dos teus

co mesmo pesadelo

coa chuvia ven o lodo

é o mesmo

nada muda

naquel bulleiro que había

entre a túa casa e a miña